“Tystnaden” (1963)

Ingmar Bergman ile tanımlanamaz dostluğumuz devam ediyor. Kendisini dahi mi buluyorum yoksa evrenine girmekte zorlanıyor muyum emin olamıyorum. Evet Persona (1966) olağanüstü bir filmdi benim için ama Tystnaden (Sessizlik) ve izlediğim diğer bir kaç filmi benim için zorlayıcı filmler oldular. İzlediğim tüm filmlerinin teması ortaktı: iletişimsizlik, mutsuzluk, umutsuzluk, yerleşik değerlere saldırı vb. İsveç kültürü de bayağı bir yabancı olunca, onun filmlerini izlerken kolaylıkla olaydan kopabildim. Tystnaden de Sinema dergisinde dvd klasik bölümünde tanıtılmıştı ve yazı o kadar güzeldi ki hayatımın filmi olacağını düşünüyordum. Öyle olmadı. Ölüm üzerine bir film Tystnaden. Ölüm karşısında insanoğlunun ne kadar çaresiz ve ikiyüzlü olabileceğini sergilemeye çalışıyor. 60lı yılların siyah beyaz filmlerine özgü süper bir görselliği var filmin. Türkiye’de gösterime giren ilk Bergman filmiymiş aynı zamanda.

The Silence – Trailer – The most popular videos are here